ALINTI / EMANET

ALINTI / EMANET

.....

Çünkü son sözlerin henüz söylenmediğinin farkında bir yetişkindi artık. Anlamıştı ki, sonsuz vedalara, hırçın tavırlar, aceleci ve kırıcı sözler yeterli olmuyordu. Ağır ağır, acıyarak, acıtarak ve kanatarak açmak gerekiyordu yarayı. Sonra kapatmak belki...Yaşayarak öğreniyordu insan. Zaman, kin ve öfkenin sivri köşelerini törpülüyordu. Ecel bu kadar yakınına geldiğinde, ömrün geçmişini de geleceğini de anlamsız kılıyordu. Haberi aldığı andan beri tek dileği vardı Cihan'ın. Sonsuza dek kapanmadan önce gözlerine bir kez oğul olarak bakmak, orada sevgiyi görmek, bedeni soğumadan önce baba sıcaklığının ne olduğunu tatmak...